راز ماندن

کوه پرسید ز رود

زیر این سقف کبود

راز ماندن در چیست؟

گفت:در رفتنِ من

کوه پرسید:و من؟

گفت در ماندنِ تو

بلبلی گفت:و من؟

خنده ای کرد و گفت:

در غزل خوانی تو

آه از آن آبادی

که در آن کوه رَوَد

رود مرداب شود

و در آن بلبل سرگشته سرش را به گریبان ببرد

و نخواند دیگر

من و تو،بلبل و کوه و رودیم

راز ماندن جز،در خواندن من،ماندن تو،

رفتن یاران سفر کرده یمان نیست.بدان!