نمی خواهم برده باشم.......

دیر زمانی نیست که دریافته ام

وقتی از کسی رنجش و کینه ای به دل میگیرم،

درحقیقت برده ی او میشوم؛

او افکارم را تحت کنترل خود میگیرد؛

اشتهایم را ازبین میبرد؛

آرامش ذهن و نیات خوبم را می رباید و لذت کار کردن

را از من میگیرد؛

اعتقاداتم را ازبین میبرد و

مانع از استجابت دعاهایم میگردد؛

او آزادی فکرم را میگیرد و هرکجا که میروم

برایم مزاحمت ایجاد میکند؛

هیچ راهی برای فرار از او ندارم.

تازمانی که بیدارم، بامن است و وقتی که خوابیده ام،

وارد رویاهایم میشود؛

وقتی مشغول رانندگی هستم یا وقتی

در محل کار خود هستم، کنار م است؛

هرگز نمیتوانم احساس شادی و راحتی کنم...

او حتی بر روی تُنِ صدایم نیز تاثیر میگذارد؛

او مجبورم میکند تا به خاطر سوء هاضمه،

سَر دَرد و یا بی حالی دارو مصرف کنم؛

او لحظات شاد و فَرح بخش زندگی را

از من می دزدد؛

بنابراین دریافته ام

اگر نمی خواهم یک برده باشم،

در دل نسبت به دیگران کینه و رنجشی نداشته باشم!

خود را در آیینه نگریستم

و دریافتم.    

ارزش من بیش از یک فکر نا آرام است .