گاهـــی آنلاینـــــیم بـــی هیچ دلیلـــی نـه کســـــی هست حرف بزنــی نـه چیزی هست بنویســـی گاهـــــی تو دنیای حقیقــی کم میاری میای تو دنیای مجازی شاید حضورت حس بشـــه شاید یکی بفهمـــه هستـــی گاهـــی تنها جایــی کهمیتونــی باشــی همین دنیـــــا مجازیـــــه...

صبح زود از میانه به طرف مدرسه در حرکت بودیم.کمی پایین تر از دوراهی طرناب ساعت هفت صبح مورخه 11/9/89 خانمی کنار جاده در پیچ خطرناکی با التماس دست بلند کرد.گویی سرما بد جوری اذیتش کرده بود.خواهر زاده ام کنارمن بود.وبه عنوان همکار از راه دور به بچه های راهنمایی ودبیرستان سنقر آباد درس می داد.در...