این همه شور و شوق و باور به نشاط آفرینی این مرد متعجبم می کند. هر چند خودش غمگین به نظر می رسد. واین اثر تازیانه های غریبه و آشنایی است که بر تن و روانش فرود آمده و می آید. ولی هیچ وقت لحن و کلامش مایوس کننده نیست. لبخند مهمان دائمی لبانش و چهره اش دائما خندان است و متبسم ،این مرد خود مهربانی است...